การรมดำ (Blackening) เป็นเทคนิคหนึ่งที่ใช้ในการป้องกันการผุกร่อนของโลหะ  โดยมีหลักการที่สำคัญคือการทำผิวของโลหะให้เป็นออกไซด์สีดำติดแน่นอยู่บนโลหะนั้น ฟิล์มออกไซด์ที่เกิดบนผิวโลหะจะมีความหนาของออกไซด์ประมาณ 1.3 ถึง 3.0 ไมครอน ซึ่งเป็นฟิล์มออกไซด์ที่มีความหนาและสวยงาม คงทนต่อความร้อนตลอดจนถึงการป้องกันสนิมได้ดีพอสมควรหากได้รับการดูแลรักษาอยู่เสมอ

     

     โดยสีดำที่เกิดขึ้นจะมีความเข้มของสีแตกต่างกันไป คือ สีดำ (black) สีดำแกมน้ำเงิน (blue black) หรือสีน้ำเงินเข้ม (dark blue) ซึ่งขึ้นอยู่กับกรรมวิธี และสารเคมีที่ใช้ ส่วนโลหะที่นิยมมากในการนำมารมดำ ได้แก่ เหล็ก รองลงมาคือ ทองแดง ทองเหลืองอะลูมิเนียม เงิน ตลอดจนสแตนเลส

   

     ปัจจุบันวิธีการรมดำได้มีการนำไปใช้ในภาคอุตสาหกรรมกันอย่างกว้างขวาง เช่น งานสกรู นอต เครื่องอะไหล่ของเครื่องจักรกล รถยนต์ อาวุธยุทโธปกรณ์ต่างๆ เฟอร์นิเจอร์และของตกแต่งบ้าน ตลอดจนผลิตภัณฑ์ต่างๆ เพื่อป้องกันการผุกร่อนของโลหะ

     

    การผุกร่อนของโลหะเป็นปฏิกิริยาเคมีที่เกิดระหว่างโลหะกับภาวะแวดล้อมอันได้แก่ ความชื้นและก๊าซออกซิเจนในอากาศ โดยอะตอมของโลหะจะถูกออกซิไดซ์และรวมตัวกับออกซิเจนในอากาศ เกิดเป็นออกไซด์ของโลหะ นั่นคือเกิดเป็นสนิมของโลหะขึ้นที่พบบ่อยๆคือ สนิมเหล็กหรือออกไซด์ของเหล็ก (Fe2O3) นั่นเอง นอกจากนี้แล้วยังพบสนิมทองแดง (CuO) สนิมอะลูมิเนียม (Al2O3) เป็นต้น

   

     ดังนั้นการป้องกันการผุกร่อนของโลหะจึงจำเป็นต้องป้องกันผิวของโลหะไม่ให้ถูกกับออกซิเจนและความชื้น ซึ่งทำได้หลายวิธี เช่น การทาหรือพ่นผิวโลหะด้วยสีหรือน้ำมัน การเคลือบผิวโลหะด้วยพลาสติก การชุบหรือเคลือบผิวโลหะด้วยโลหะชนิดอื่น การรมดำ เป็นต้น